आनंद कांबळे
कांबळे यांची घरची परिस्थिती हालाखीची होती. वडील लकव्यामुळे अपंग झाले होते. त्यामुळे सर्व भार आईवर होता. दोन भाऊ आणि दोन बहिणींच्या शिक्षणाचे ओझे होते. कांबळे यांना इंजिनिअर व्हायची इच्छा होते. मात्र, घरची परिस्थिती लक्षात घेता त्यांनी शिक्षण अर्ध्यावर सोडून अजनीच्या मैदानावर सकाळी आणि सायंकाळी अन्य युवकांसोबत प्रॅक्टिस केली. आईने दिलेले प्रोत्साहन आणि मोठ्या भावाची साथ त्यांच्या जीवनाचा टर्निंग पॉइंट ठरला.
नागपूर ः पोलिसांत काम करताना काही कर्मचारी जीव धोक्यात घालून गुन्हेगारांशी दोन हात करतात. अशी कामगिरी करताना कर्मचाऱ्यांना ना जीवाची तमा असते ना कशाची भीती. अशाच प्रकारची कामगिरी हुडकेश्वरचे नाईक पोलिस शिपाई आनंद कांबळे यांनी केली. सशस्त्र असलेल्या चार दरोडेखोरांचा पाठलाग करून त्यांना जेरबंद केले. या प्रकरणी पोलिस उपायुक्त ईशू सिंधू यांनी दहा हजार रुपयांचे बक्षीस कांबळे यांना दिले.सात फेब्रुवारीला रात्रीच्या सुमारास कांबळे आणि अन्य दोन कर्मचारी पॅट्रोलिंगवर होते. नंदनवन हद्दीतून लुटारू दुचाकीने पळून जात असल्याची माहिती वॉकीटॉकीवरून मिळाली. त्यामुळे कांबळे हे संजय पडघान आणि अरुण प्रचंड यांना घेऊन शोधासाठी निघाले. दिघोरी उड्डाणपुलावरून पॉवर हाउस चौकात लुटारू पळताना दिसले. त्यांनी लुटारूंचा पाठलाग केला. लुटारूंकडे शस्त्र होते, तर पोलिस निशस्त्र होते. मात्र, त्यांनी धीर सोडला नाही. दुचाकीचा पाठलाग करीत ते अंधाऱ्या गल्लीत शिरले. दुचाकी चालविण्यात एक्पर्ट असलेल्या दरोडेखोरांना पकडण्यासाठी पॅट्रोलिंग वाहनाचे लाइट आणि सायरन बंद केले. वाहन अंधारात थांबवून त्यांना घेरण्याची योजना आखली. पॉवर हाउस चौकातील गल्लीत दुचाकी समोरून येताच कांबळे हे काठी घेऊन त्यांच्यावर तुटून पडले. त्यामुळे चौघेही खाली पडले. दरम्यान, अन्य दोन कर्मचारीही मदतीस धावले. त्यांना ताब्यात घेतले. पोलिस खाक्या दाखवताच दरोडेखोरांच्या टोळीचा पर्दाफाश झाला. या टोळीने नंदनवन आणि हुडकेश्वरात दहशत निर्माण केली होती. पोलिसांसाठी ही टोळी डोकेदुखी ठरत होती. या टोळीकडून अनेक गुन्हे उघडकीस येऊन लाखोंचा मुद्देमाल पोलिसांनी हस्तगत केला.
कांबळे यांची घरची परिस्थिती हालाखीची होती. वडील लकव्यामुळे अपंग झाले होते. त्यामुळे सर्व भार आईवर होता. दोन भाऊ आणि दोन बहिणींच्या शिक्षणाचे ओझे होते. कांबळे यांना इंजिनिअर व्हायची इच्छा होते. मात्र, घरची परिस्थिती लक्षात घेता त्यांनी शिक्षण अर्ध्यावर सोडून अजनीच्या मैदानावर सकाळी आणि सायंकाळी अन्य युवकांसोबत प्रॅक्टिस केली. आईने दिलेले प्रोत्साहन आणि मोठ्या भावाची साथ त्यांच्या जीवनाचा टर्निंग पॉइंट ठरला.